1. Shrnutí debaty
Třetí řečník by měl debatu shrnout a u jednotlivých sporných míst (bodů sporu) vysvětlit, proč má jeho strana navrch.
Teze zní: „Hotovost by měla být zrušena.” Níže je popsán první argument debaty.
A1: „Hotovost by měla být zrušena, protože se tím sníží kriminalita. Zloději budou vědět, že člověk má u sebe pouze platební kartu, a tak je méně pravděpodobné, že ho okradou. Karta má pin, k většímu obnosu peněz se zloději nedostanou, a tak nebude důvod krást.”
N1: „Naopak, krádeže peněz se zvýší. Všechny peníze budou uloženy na účtech ve virtuální podobě, a tak se zvýší počet hackerských útoků. Velké množství peněz pak bude možné ukrást jedním kliknutím.”
A2: „Většina dnešních zlodějů by nebyla schopna naučit se takovým hackerským dovednostem. V dnešní době kradou nejčastěji třeba lidé bez domova – pokud by měli na to naučit se krást online, tak nemají mobil ani počítač, na kterém by to provedli.”
N2: „Netvrdíme, že se z kapesních zlodějů stanou hackeři. Ale klidně se mohou zapojit do organizovaného zločinu. Mohou například v obchodech sbírat čísla karet a někomu, kdo je s počítači gramotný, je za odměnu předávat. Nebo krádeže zaujmou zase jinou skupinu lidí, která je v IT zběhlá (mladiství). Mít všechno online je zkrátka nebezpečné.”
Třetí řečníci by tedy měli nejprve rozhodčímu připomenout, že se daný argument v debatě vůbec objevil, a co bylo jeho jádrem. To vše jen krátce.
Důležitější je ale zkusit identifikovat, co konkrétně v daném argumentu rozpoutalo spor.
A následně ukázat, proč je jejich strana ve sporu silnější a proč vyhrává debatu.
Obdobně by svou řeč přednesl i řečník A3.
- Třetí řečník rozhodně nemá opakovat vše, co se v debatě odehrálo (např.: „A1 řekl A, N1 na to řekl B, A2 pak řekl C a N2 pak řekl D, proto vyhráváme.”). Pokud dokáže jasně a stručně shrnout to hlavní, bude to pro něj výhodou.
- Spory se někdy mohou objevit i mimo konkrétní argumenty. Nevadí to, i k těmto sporům se vyjádřete.